Яҙ матурмы, көҙ микән...
Уйланым ошо хаҡта.
Бөгөн көҙгө ел иҫте,
Шығырлап торҙо ҡапҡа.
«Асығыҙ, ас, керәм, — ти, —
Мин алыҫтан киләм, — ти, —
Сәскәләр күҙ йоморҙар,
Кибеп ҡатыр үлән», — ти.
Мин өндәшәм һаҡ ҡына:
«Килмәй тор, — тим, —
саҡ ҡына.
Яҙын, йәйен бар донъя
Торҙо йәшел, саф ҡына,
Һайрап торҙо һандуғас,
Сәскә йыйҙым сүгәләп,
Ҡояш нурына уйнап,
Осто һары күбәләк».
Моңһоуланды ҡапыл көҙ:
«Һин миңә ныҡлап ҡара,
Алтын игендәр тейәп,
Юл буйлап йөктәр бара.
Баҡсаларҙа алланып
Алмалар бешеп тора,
Һирәк-һаяҡ япраҡтар
Өҙөлөп төшөп тора.
Утлы ҡыҙыл суҡ булып
Баландар тора янып.
Алтын һары урманға
Торорһоң хайран ҡалып...»
«Алтын тауҙың биттәрен
Көмөш томан ҡаплаған.
Шундай муллыҡ,матурлыҡ...
Әйҙә, көҙ, кер ҡапҡанан».
